Roadtrip Duitsland – Denemarken – Zweden juli/ augustus 2018
Het is juni als ik met de buurman sta te kletsen en hij me vertelt dat zijn dochter een huis in Zweden heeft. Als ik zeg dat dat land hoog op onze bucketlist staat en hij antwoordt dat het huis ook wordt verhuurd, is het plan voor onze volgende roadtrip snel gesmeed. Een paar dagen voordat we vertrekken is Zweden in het nieuws: de ergste bosbranden ooit woeden in het land. En dan met name midden Zweden: onze eindbestemming. Vanuit Nederland is het moeilijk inschatten hoe erg het is en of we gevaar zullen lopen. Er is hulp onderweg vanuit het buitenland en Zweden is groot... we wagen het erop!
Zondag 22 juli 2018
We rijden over de Afsluitdijk voor onze eerste tussenstop in Franeker. Daar brengen we, als verrassing voor Tijm, een bezoek aan het wonderlijke planetarium van Eise Eisinga. Vanuit daar vervolgen we onze reis richting Duitsland.
Het planetarium van Eise Eisinga
We overnachten in de jeugdherberg van Bad Zwischenahn, waar het verschrikkelijk warm is. We voetballen in de tuin en hangen bij het water. Voor 3 euro p.p. upgraden we ons verblijf met avondeten, zodat we met de pot mee kunnen eten en dat is lekker makkelijk en prima te doen.
De jeugdherberg in Bad Zwischenahn
Het is een heerlijke plek in een bosrijke omgeving. Het is eigenlijk jammer dat we geen tijd zullen gaan hebben om de omgeving in het Noorden van Duitsland wat meer te verkennen.
Maandag 23 juli 2018
Het ontbijtbuffet in het hostel is sober maar goed en gemoedelijk. We kunnen alweer op het terras eten, het is al vroeg warm.
Het hostel in Haderslev
Vandaag voert de reis ons naar Denemarken. We hebben twee overnachtingen in een cabin in Danhostel Haderslev geboekt. Bij aankomst blijkt dat als je via Booking boekt, je geen gebruik meer kunt maken van je Hostelling International membership card. Dat is zuur, want die korting hadden we wel ingecalculeerd. Als we bij de receptie vragen waar we het beste kunnen zwemmen in het meer, luidt het antwoord dat het meer te vies is en worden we naar het strand zo’n acht kilometer verderop verwezen. Dat valt tegen! We installeren ons in het leuke houten huisje. Er staan twee stapelbedden en via een steile ladder bereik je nog een zoldertje met twee extra matrassen. Er is een klein keukentje en een veranda. Het is zo warm dat we niets anders kunnen doen dan loom de schaduw opzoeken op de veranda.
Tegen de avond rijden we naar het strandje waar de locals verkoeling zoeken door van een steigertje af springen, waarop kinderen emmertjes water hebben staan, gevuld met hun zelfgevangen krabben.
Dinsdag 24 juli 2018
Wandelen rond het meer bij Haderslev
De volgende ochtend plannen we een walk aan de hand van een kaartje dat we bij de receptie hebben gescoord. De wandeling van 4,5 km voert ons om een deel van het meer. We lopen een groot deel door een bos, wat fijn is, want het is inmiddels alweer bloedheet.
‘s Middags chillen we weer een beetje bij het huisje. Het is te warm om verder iets te ondernemen. Het blijft jammer dat we niet in het meer kunnen zwemmen, maar achterin de middag gaan we weer richting “ons” strandje en blijven daar tot het tijd is om te gaan slapen.
Woensdag 25 juli 2018
Vandaag reizen we verder. Bij het uitchecken blijkt dat we de elektra van ons verblijf ook nog apart moeten afrekenen. Als ik tegen de mevrouw van de receptie zeg dat was gemeld dat gas-water-licht inbegrepen was, krijg ik een zurige sneer. Ik ben door dit soort randzaken niet te spreken over deze accommodatie. We betaalden al over de 200 euro voor twee nachten. We hadden geluk dat we zelf beddengoed bij hadden, anders hadden we dat ook nog moeten huren en nu komt er nog een toeslag op het verbruik. Het meer vies… Al met al een niet-zo-positieve review op Booking.
Christiansfeld
Horsens ligt een uurtje verderop. We zijn natuurlijk veel te vroeg en besluiten een stop te maken in het plaatsje Christiansfeld. Het historische centrum staat op de UNESCO-lijst en is rond 1773 gesticht door de Nederlandse hernhutters, die van de toenmalige Deense koning een stuk grond kregen om een leefgemeenschap te starten. Het stadje is ook bekend vanwege zijn honingkoeken.
Na ons bezoek aan Christiansfeld nemen we vanaf de doorgaande weg een afslag hard right, richting een plaatsje dat Daugård Strand heet. We weten
inmiddels dat dat betekent dat er ook daadwerkelijk een plek zal zijn om op je kleedje bij de zee te liggen en een duik te nemen. Dat is dan ook wat we doen voor de komende 2,5 uur!
Fængslet - gevangenis
Halverwege de middag komen we aan bij Fængslet SleepIn in Horsens. Het gebouw is een voormalige gevangenis en herbergt een museum. Een van de celblokken is omgeturnd tot een gastenverblijf. De sfeer van dit gebouw, dat nog tot 2006 dienst deed als gevangenis, is gaaf en de tralies voor de ramen maken het af. De kamer is klein voor 4 personen (stapelbed, eenpersoonsbed en een opklapbedje), maar we zitten naast de keuken waar we kunnen zitten aan de tafels of de bar. We maken plannen voor de donderdag. Het is zo bloedverziekend heet… Van tevoren hebben we Legoland overwogen, maar we moeten er geen van allen aan denken om met deze temperaturen door een pretpark te lopen. We brengen de avond door op het Husodde strand.
Donderdag 26 juli
Het gevangenismuseum
Om de dag goed te beginnen slapen we eerst lekker uit. We willen op het heetst van de dag een bezoek brengen aan het FÆNGSLET (gevangenis)museum. Dit is een interessante kijk in de wereld van het gevangeniswezen. Horsens Fængslet was in gebruik tot 2006. Een boeiend onderdeel is de reconstructie van de tunnel van Lorentzen, vernoemd naar de briljante Carl August Lorentzen, een gevangene die net voor de kerst van 1949 wist te ontsnappen door een 18 meter lange tunnel uit het gebouw te graven, maar helaas (voor hem) niet lang van zijn vrijheid heeft kunnen genieten.
’s Middags is de enige optie verkoeling te zoeken aan het strand. Dit keer gaan we naar Langelinie: een fijn, wijds strandje aan een groot grasveld, waar we van de “jetty” (steigertje) af kunnen springen, in de schaduw van de bomen kunnen liggen en wiegen in de aanwezige hangmatten.
Vrijdag 27 juli
Nog even een duik in Grenå
Vandaag is het de dag om de oversteek naar Zweden te maken. We vertrekken op tijd richting Grenå en komen zo vroeg aan dat we ruim de tijd hebben om naar het strand te rijden en in de golven te duiken voor verkoeling. Als we eenmaal met de auto in de rij staan om de boot op te rijden zijn we blij dat we dat nog hebben gedaan, want wat is het weer verschrikkelijk heet!
Schaduw(!) op de boot.
Op de boot zoeken we een picknicktafel in de schaduw en installeren ons voor de komende vier uur met puzzelboekjes en leesvoer. Het is een heerlijke “cruise”. Achterop het dek worden hamburgers gegrild, er zijn ligstoeltjes beschikbaar, er is genoeg ruimte en iedereen is chill.
Als we in Varberg aankomen zoeken we onze accommodatie voor de nacht. We slapen in Hallagårdens Stugby, een stukje buiten de stad. Het is de langverwachte avond van de verduisterde bloedmaan, dus rijden we langs de pizzeria voor vier goedgevulde dozen, nemen een flesje wijn mee en spreiden ons kleedje uit op het strand van Apelviken. We zwemmen en turen naar de hemel of “ze” al verschijnt. En ja hoor, als de zon een uur onder is is het donker genoeg om de rode maan aan de hemel te zien staan. Het is zo een bijzonder verschijnsel! Vooral als de eclips voorbij is en er weer stukje bij beetje licht op de maan begint te schijnen is het beeldschoon.
Het is tegen enen als we in bed ploffen.
De familie von Trapp op het strand van Apelviken
Zaterdag 28 juli - dinsdag 31 juli
We trekken het binnenland van Zweden in richting Falköping. Er is een probleem met de boeking bij het STF hostel, daarover zijn we gebeld en we worden ondergebracht in een stuga (huisje) op een camping. We hebben niet meer dan een half uur nodig om te besluiten ons schema om te gooien, Mariestad over te slaan en hier te blijven tot we naar het huis in Stora Lönnhöjden gaan. Het huisje staat op de rand van een heuvel en de grote panorama-ramen aan de achterkant kijken uit over
House upon the hill
Falköping. Er staat een ferme wind en de lucht ziet er dreigend uit. We halen opgelucht adem en net als we richting het zwemmeertje achter de camping lopen begint het te druppelen: Regen!! Hoe lang is dat geleden? Weken? Maanden? Er klinkt een klap onweer in de bergen verderop, dus we nemen snel een duik ter verkoeling en chillen dan aan de picknicktafel die voor het huisje onder het afdakje staat.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om naar het stadje te rijden voor boodschappen. Zo installeren we ons voor de komende dagen in ons little house upon the hill, drinken een biertje, eten taco's en Zweedse balletjes. We wiegen in ons hangmatje bij het meer en springen van het vlot dat in het midden daarvan drijft.
Woensdag 1 augustus
Vandaag reizen we richting onze eindbestemming: Stora Lönnhöjden. Het huis dat we voor
anderhalve week huren behoort aan kennissen uit Nederland. Op verzoek van Lizzie nemen we een klein omweggetje om bij de Ikea in Örebrö Zweedse balletjes te gaan eten. Je ontkomt er toch niet aan...
Vanwege de droogte en de woedende bosbranden is het in heel Zweden absoluut verboden om open vuur te maken. Het is zo verschrikkelijk jammer om overal en nergens picknicktafels met een vuurplaats in het wild tegen te komen, soms zelfs met barbecueroosters, maar geen vuur te mogen maken.
Donderdag 2 augustus
It giet oan!
De dichtstbijzijnde grote supermarkt bevindt zich zo'n half uur rijden verderop in Hagfors. Tot ons grote geluk is de firewarning iets teruggeschroefd en is het nu toegestaan op privéterrein te barbecueën. Tijm en ik vertrekken richting de stad voor inkopen. 's Avonds sprokkelen we hout
en steken we, toch ietwat gereserveerd en omringd door emmers water en een brandblusser, de barbecue aan.
Vrijdag 3 augustus
Waar zijn we eigenlijk..?
Vandaag vertrekken we in de auto richting het verlaten en vervallen buurtschap Ingelhojden, op een half uur ten zuid-oosten van ons huis. We zijn van plan een wandelroute van 5km te gaan afleggen, dus pakken we een rugtas met water en lekkers en gaan op pad. We parkeren de auto en stappen het bos in. De route is aangegeven met linten die in takken van bomen zijn geknoopt en zo volgen we het pad-dat-niet-echt-een-pad-is langs hier en daar een ingestort en overwoekerd huis. Na een kilometer of 2,5 valt ons ineens op dat we al een tijdje geen lintjes meer hebben zien wapperen in de bomen.
Natuurlijk heeft niemand z'n jonge woudlopershandboek bij en aangezien van een pad sowieso al geen sprake was, moeten we onszelf zien te redden in het wild. Gelukkig hebben we GPS signaal op mijn telefoon en heeft Google het punt waar we met de auto naartoe zijn genavigeerd onthouden. Zo proberen we in een rechte lijn zo'n 2,5 km door de busbush richting de auto te banjeren. Het is jammer dat ik geen verstand van uitheemse planten heb, want we hebben er zeker een stuk of wat gezien en vertrappeld. Van riet dat reikt tot je kruin, tot een sponsbed waarin je wegzakt en van prikkeltakken die gemeen door je vel steken, tot schattige bloempjes die uiteenvallen als je ze aanraakt. Net als we ons gaan afvragen hoe groot zo'n bos eigenlijk is in zo'n land als Zweden herkennen we een grote steen die we aan het begin van ons hachelijke avontuur al hadden gezien. We slepen onszelf het laatste stukje naar de auto en bedenken dat het waarschijnlijk best lang gaat duren voordat we weer zin krijgen om een ommetje te gaan maken in het woud.
Water!
We rijden direct door naar “ons” strandje en nemen een duik van de ‘duikplank’. Geluk zit soms in kleine dingen, zoals de overweldigende koelte van dit meer waarmee we het zweet en het bloed van onze geschramde benen en van ons afspoelen. Verdiend!
Ik ben er niet
Zaterdag 4 augustus
Vandaag nemen we een raincheck. We hebben allemaal spierpijn van ons hachelijke avontuur en eigenlijk helemaal nergens anders zin in dan eten, chillen, eten, (rond)hangen en eten.
Zondag 5 augustus t/m woensdag 8 augustus
Lizzie in haar element
We brengen onze dagen door met een bezoekje aan Filipstad, de hoofdstad van de gelijknamige gemeente. Lizzie heeft de pony's van de buren ontdekt en gaat samen met Steven een rondje rijden. Dinsdag rijden we naar Sun Dance Ranch, drie kwartier verderop. De Nederlandse Anita (schijnbaar bekend van het TV-programma Ik Vertrek) is daar enkele jaren geleden een ranch met een camping begonnen en we gaan erheen om te inventariseren wat er te doen is. We maken een afspraak voor donderdag om een kanotocht te doen, waarbij we stroomopwaarts worden gedropt en terugpeddelen. Vrijdag mag Liz een privélesje paardrijden doen.
Ajeto!
Op de terugweg eten we sushi in Hagfors en nemen we nog wat boodschapjes mee.
Al een paar dagen hebben we het erover dat we in de tuin van het huis een goal missen om te voetballen. Tijm en ik gaan het bos in op zoek naar geschikte stokken en balken en knopen met het touw dat we vinden in de oude stallen een heus doel in elkaar. The game is on!
Woensdag 8 augustus
Zo'n paardje dus
Het huis bevindt zich zo ongeveer op de grens van de provincies Värmland en Dalarna. Het symbool van Dalarna is een schattig, roodgeschilderd dalapaardje en ik vind dat we niet thuis kunnen komen zonder zo'n ding met een koelkastmagneet aan z'n achterste. Ik stap in de auto richting Frederiksberg en daar vind ik bij een souvenir/ visartikelen winkel precies zo een dalapaardje als ik zoek. We kunnen naar huis! ;-)
Het strandje bij Djuprämmen
De rest van de dag recreëren we bij het strandje van Djuprämmen. Het is bewolkt, maar er waait een warme wind. Heerlijk!
Als ik 's avonds onder de douche stap gebeurt er iets geks: de waterdruk valt weg, de douchekop stottert nog wat en dan... niks. Overleg met de eigenaren van het huis leert ons dat we niets anders kunnen concluderen dat vanwege de uitzonderlijke droogte de waterput is leeggeraakt. Tenzij het de hele nacht gaat stortregenen zit er niets anders op dan te accepteren dat de kraan leeg is. Heel naïef denken we dat water toch al overrated is op deze planeet. Morgen gaan we kanoën, we wassen ons wel een beetje in de rivier en dan zien we daarna wel weer verder.
Donderdag 9 augustus
Door Anders van Sun Dance Ranch worden we naar Stöllet gebracht en met onze kano’s afgezet bij de rivier. Met een tas met proviand en onze zwemspullen aan boord peddelen we iets over elven de Klarälven op, een tocht van 36 kilometer. We hebben er de dag voor uitgetrokken. Er is geen kip op de rivier, wat maakt dat we steeds wanneer we het warm krijgen van het gepeddel de kano’s op de kant trekken, onze kleren uitgooien en in ons blootje het koele water in duiken. We drogen op op de zandbanken die zich her en der aan de zijkanten van de rivier hebben gevormd. Dit is toch wel echt vakantie...!
We hebben ons vergist in de tijd en de afstand. Waar de eigenaren van de ranch schatten dat we er zes uur over zouden doen is het pas over half zeven als we ons eindpunt in zicht krijgen. Vermoeid en hongerig trekken we onze kano’s op de kant en rijden naar Hagfors om ingrediënten voor de barbecue in te slaan. Ook nemen we zoveel mogelijk flessen water mee van de supermarkt. Er zijn nog maar twee sixpacks over... blijkbaar zijn er meer mensen die een tekort hebben.
Als Steven en ik bij het nagloeiende houtskool een biertje delen merk ik hoezeer ik verlang naar een warme douche. De afwas stapelt zich op, de wasmachine is onbruikbaar. Willen we zo verder de vakantie doorbrengen..? We besluiten de volgende dag te vertrekken uit het huis. Hoe jammer we dit ook vinden. Liz zal de volgende ochtend gaan paardrijden met Steven en Tijm en ik zullen het huis in orde maken voor vertrek.
Vrijdag 10 t/m zondag 12 augustus
Als Steven en Lizzie vertrokken zijn, gaan Tijm en ik aan de slag. Ik bel nog met Stena om te kijken of er een plek op de boot is, maar alle hutten zijn vol en de eerste keer dat ik hutloos overvoer met een nachtboot is 20 jaar geleden en dat was - besloot ik toen ter plekke - ook direct de laatste keer. Het is pas half 3 als we vertrekken naar... we weten het nog niet. We overwegen het hostel in Mariestad dat we hebben overgeslagen toen we in Falköping bleven, maar dat heeft geen bedden vrij. Het is tijd om Booking weer eens in te schakelen. We vinden wat op drie uur rijden, in de buurt van Lidköping. In de reviews wordt de accommodatie veelal afgedaan als “teleurstellend” en “niet voor herhaling vatbaar”. Onze standaard is: “Is er water? Ja? Okee, we komen eraan!” Bij aankomst
begrijpen we dat deze accommodatie voor veel mensen tegenvalt: de receptie is dicht, er ligt een sleutel voor ons in een box naast de deur. Het is een veld met Zweedse fabrieksarbeidershuisjes uit de jaren ‘50 pal aan het Vänermeer. Maar ik hou hiervan. Omdat er sinds de bouw amper meer iets gedaan is aan de hutjes zijn ze authentiek. Er is geen warm water in de stuga zelf, daarvoor moet je naar het douchegebouwtje. Aangezien het al twee dagen geleden is dat we überhaupt warm water hebben gezien dat niet is opgewarmd in een pan, maakt dat ons ook niet uit. Het ontbreekt aan een slot en een douchegordijn, maar waarom preuts zijn als je water hebt?
De wifi is supersnel, aan de rand van het meer ontdek ik een sauna en voor een paar Zweedse kronen kunnen we midgetgolfen. We houden het hier wel twee dagen uit.
Bye Sweden!
Zondag in de loop van de middag rijden we richting Göteborg. We halen proviand voor de overtocht en checken in op de nachtboot. De grootte van onze vierpersoonshut valt alles mee en het is tot halverwege de avond nog heerlijk om buiten op het zonnedek een wijntje te drinken en te lezen. En er is wifi: kids blij.
Maandag 13 augustus
Tijd voor het laatste stuk. Om half 8 worden we gewekt door de omroepinstallatie die ons vertelt dat het ontbijt klaar staat. Anderhalf uur later arriveren we in Kiel. Vanaf hier is het nog ruim 600 kilometer rijden naar huis. Gelukkig kunnen we achterin de middag aanschuiven bij opa en oma, voordat we definitief onze reis afsluiten.
Zweden hebben we in ons hart gesloten en daar herinnert het dalapaardje op de koelkast ons nog dagelijks aan!
Afgelopen december zaten mijn zus en ik in het restaurant van de sauna een hapje te eten. Ik vertelde over een railway pass waarover ik had gelezen, waarmee je onbeperkt door Europa kunt reizen en waar bij elke volwassene twee kinderen onder de twaalf gratis mee kunnen. Laten we die nou allebei twee van die minderjarige exemplaren hebben... Het idee voor een rondreis per trein was geboren en we konden beginnen plannen.
Onze fantasie sloeg op hol richting oost Europa, vijf landen, oversteken met veerponten, kriskras treinen van Plovdiv naar Athene en van st. Moriz tot het meer van Bled. Een aantal korte rekensommen leerden ons dat onze plannen onhaalbaar waren in de twee weken die "meivakantie" heten. We moesten gaan bijstellen en ons verstand gebruiken. Hoeveel uur willen we per dag treinen? Hoeveel dagen? Wat is ons budget? Waar schijnt de zon in april/ mei? Waar kunnen we zwemmen? En niet geheel onbelangrijk: waar loopt een spoor en hoe lang duurt het om daar te komen?
We dunden onze plannen iets uit en kwamen uit bij Zwitserland en Italië. Zwitserland viel af vanwege budgettaire redenen en dus hielden we nog Italië over. En daar hadden we, zo zou blijken, onze handen al aan vol. We bedachten dat we nog een stukje zouden kunnen skippen door naar noord Italië te vliegen. Zo spaarden we ook nog eens mooi een treindag uit.
Op de site van Eurail gingen we op zoek naar het meest geschikte ticket. We kwamen uit op een One Country pass voor een maand, waarin we 8 dagen konden treinen.
De volgende vraag die rees was: Gaan we op de bonnefooi? Of boeken we vooruit?
Met Engeland nog in het geheugen leek het ons met vier kinderen erbij beter om vooruit te plannen.
De route (klik om te vergroten)
Als we het goed zouden uitdenken zouden we vast een heel eind komen. Ons doel: onder de €100,- per nacht blijven voor het totale gezelschap van 2 + 4.
Onze mannen zouden ons brengen naar Brussel Charleroi, vanuit daar konden we op het vliegtuig stappen naar Bergamo.
Zaterdag 21 april 2018 – Brussel -> Bergamo
Bye bye baby
De zon is net uit de veren als we richting Brussel vertrekken. Uitgezwaaid door de mannen vertrekken we met Ryanair naar Bergamo. Het plan is om na de landing direct naar de accommodatie te lopen, de backpacks te droppen en de stad in te gaan. Het loopt -zoals eigenlijk altijd- anders.
Via Booking.com hebben we een overnachting geboekt bij Holiday Town Center. Als we in de bewuste straat aankomen kunnen we nergens het hotel vinden. Als ik het nummer dat ik doorgekregen heb bel krijg ik een man aan de lijn die (verschrikt?) vraagt of we niet zijn gebeld: het appartement heeft problemen met het water en we zullen er niet kunnen overnachten. Daar staan we dan. Even later worden we gebeld door Booking.com, dat zich verontschuldigt voor het ongemak en ik zal binnen enkele minuten worden teruggebeld met alternatieve accommodatie. We gaan ergens in een achterafstraatje in de schaduw zitten en als we na een half uur nog niet zijn teruggebeld besluiten we naar het Fratelli Locatelli park in de buurt te gaan, waar de kinderen in ieder geval even los kunnen in de speeltuin en verkoeling kunnen zoeken bij het kraantje. Daar komt het telefoontje van Booking: Ze hebben een andere accommodatie voor ons. Een hotel drie kilometer verderop en 180 euro duurder... We krijgen de belofte dat het verschil betaald zal worden. Mag ik dat even zwart op wit? Dat mag.
Zo sjokken we de drie kilometer met onze rugtassen op door het warme Bergamo richting ons “nieuwe” hotel: Berghotel. Het is comfortabel, we worden vriendelijk ontvangen, maar het allerbelangrijkste voor de kinderen: er is wifi. En voor de mamma's: het ontbijt is inbegrepen. Nou, dat mag ook wel voor die centen ;-)
's Avonds halen we een pizza bij pizzeria Grano Pura, die we op het terras van het hotel opeten. We zijn in Italië! Morgen: de trein naar Genua.
Pizza'tje klappen bij Grano Pura
Zondag 22 april 2018
Sophia Loren heeft haar lakens buiten hangen
We besluiten met de bus naar Bergamo Centraal Station te gaan en zo de wandeling van een half uur met onze backpacks te vermijden. Van de receptioniste van het hotel krijgen we -uit haar eigen portemonnee- een buskaart (zo lief!). We halen de trein naar Milaan. Aangezien we de treinen waarvoor je moet reserveren willen vermijden (€€), reizen we in een stoptrein zonder airco van Milaan naar Genua. Een reis van circa twee uur. Met de raampjes open vangen we wat rijwind die voor verkoeling zorgt, met name in de tunnels (wat een kabaal!). We stappen uit in Genova Brignole, vanwaar het tien minuten lopen is naar het appartement in de Via de Consolazione. Onze accommodatie ligt in een van de oude appartementencomplexen in een straat die grenst aan de Via XX Settembre. Op loopafstand van de Piazza de Ferrari en Via Garibaldi, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. We wanen ons in het verleden met de oude lift met klapdeurtjes, omzoomd door marmeren trappen. We hebben het gehele drie-slaapkamer appartement met keuken en twee badkamers tot onze beschikking. We hebben inmiddels best trek en halen wat te eten bij de Mac en eten dit op in het park bij de Arc. Vanaf daar beklimmen we de trappen van de oude stadsmuur en lopen we naar het strand. De kinderen duiken de zee in. Als ze moe zijn van het zwemmen lopen we terug naar het appartement, de avond is al gevallen.
We halen nog wat lekkere hapjes bij de Carrefour een eindje verderop en eten samen aan de keukentafel een provisorisch avondmaal. Als we onze buikjes vol hebben is het allang bedtijd. De kinderen zijn zo vertrokken in de kamers met hoge plafonds en luiken voor de ramen.
Maandag 23 april
The Floss bij Chiostro di Sant'Andrea
's Ochtends zwerven we door Genua. We kunnen onze bagage in het appartement laten staan om zonder zware backpacks de stad in te gaan. We bezoeken het geboortehuis van Cristoforo Columbus, wandelen door Via Garibaldi, lopen door smalle straatjes en verwonderen ons over hoe mooi en hoog de huizen zijn. We verlaten het fotogenieke Genua vanaf station Brignole. In een uurtje zakken we af naar Lavagna, waar we voor twee nachten een Airbnb bij Guiseppina hebben geboekt. Het appartement is op loopafstand van het station en de kust. We droppen onze spullen en begeven ons naar het strand. Het is heerlijk weer en binnen no-time liggen we in de zee. De kinderen spelen de rest van de middag en een deel van de avond in het water en op het strand, dat voor een deel bestaat uit kiezels en uit grof (steen)zand, terwijl de moeders een hazenslaapje doen in de zon. Als het teveel afkoelt gaan we terug naar het appartement waar we een provisorisch avondmaal eten, douchen en gaan slapen.
Dinsdag 24 april
Pizza Italiana!
Na een nacht van negen uur (bij)slapen staan we op. Het is bewolkt en fris, maar de verwachtingen zijn goed. We draaien een wasje en hangen onze spullen te drogen op het balkon, zoals de Italianen doen. De kinderen willen naar het strand (zwemmen!), dus pakken we onze spullen en lopen de straat uit, het tunneltje onder het spoor door en leggen we onze handdoeken neer in de luwte van de trap. 's Avonds gaan we eten in pizzeria Lo Scoglio, vlakbij het strand. We nemen een heerlijke risotto met zeevruchten en de kinderen kunnen hun geluk niet op als ze na het bestellen van een Pizza Patatini ook daadwerkelijk een pizza met friet erop geserveerd krijgen. Na het eten wandelen we nog over het strand om het laatste restje zon in de zee te zien zakken.
Sunset boulevard
Bij terugkomst in het appartement gaan we alvast een beetje inpakken, want de volgende ochtend moeten we weer vroeg de trein hebben.
Woensdag 25 april
Om kwart voor acht in de morgen sluiten we de deur van de Airbnb achter ons en lopen richting het station. We hebben voor de komende twee nachten geboekt bij Villa Piani in San Vincenzo, maar aangezien we langs Pisa komen willen we daar een tussenstop maken om de Torre Pendente te bezoeken. We lopen vanaf Pisa Centrale en zien op een gegeven moment het bovenste puntje van de toren boven de gebouwen opdoemen. Ik heb niet veel met gehypete toeristische attracties, maar vanaf nu maak ik een uitzondering voor dit eeuwenoude klokkentorentje dat zo’n vier meter uit het lood staat. Ik ben onder de indruk van de schoonheid van dit bouwwerk, van het verhaal en van de bouwstijl.
Nice try...
Natuurlijk maken we wel de traditionele: ik-hou-de-toren-tegen foto’s, maar helaas hebben we niet veel tijd en wordt het steeds warmer. We lopen naar station Pisa S. Rossore en nemen daar de trein naar San Vincenzo.
Wiggle wiggle
Vanaf het station aldaar lopen we over de vernieuwde promenade, alwaar we eerst even stoppen voor een welverdiend ijsje. Een “piccolo” (kleintje) bestaat uit 4 bollen van 2 smaken (2 euro). We hebben niet uitgeprobeerd wat we krijgen als we een grote bestellen…
Villa Piani staat pal aan de Middellandse zee. We worden vriendelijk ontvangen en nadat we ons hebben geïnstalleerd doen we wat boodschapjes in de lokale supermarkt die praktisch aan de overkant van de straat is. Dat is ook wel eens fijn voor mensen die alles wat ze bezitten op hun rug moeten meedragen. Daarna pakken we onze zwemspullen en lopen naar de achtertuin, a.k.a: het strand. 's Avonds koken we zelf rijst en pasta met veel groenten. We hadden een beetje ingeteerd op onze vitamientjes (vonden we zelf) en waren blij dat we niet meer dan 3 euro betaalden voor een zak (mega!)paprika’s, een zak courgettes en een reuze aubergine.
Donderdag 26 april
Het wordt een warme dag, dus direct na het ontbijt (jawel, er hangt al een wasje aan de lijn ) installeren we ons op het zonnedek aan het strand achter het hotel. Het is nog lang geen hoogseizoen, dus hebben we alle ruimte en zoveel ligbedden als we willen. We overwegen nog even San Vincenzo in te gaan, maar de haven en de promenade hebben we al wel gezien op weg vanaf het station en we vinden dat we ook wel eens gewoon ordinair mogen relaxen, chillen, bakken en zwemmen.
Zoekplaatje
We besluiten dat we ’s avonds als het donker is en iedereen weg is van het strand nog zullen gaan skinny dippen om onze bruinverbrande velletjes te laten sissen. Een nieuwe ervaring voor de kinderen, die resulteert in gegiechel, maar het is heerlijk en rustig en terwijl we zwemmen in het stille water verschijnen ook langzaam de eerste sterren aan de hemel. Vrijheid blijheid.
Vrijdag 27 april
Heerlijk toch, zo'n speeltuintje vlakbij!
Aangezien we de hele reis al van tevoren hebben uitgestippeld ontkomen we er niet aan de kust vaarwel te zeggen en het warme binnenland in te trekken. Bestemming: Siena. Toen we gingen plannen bedachten we dat we dit Toscaanse pareltjes niet mochten overslaan. Halverwege de middag arriveren we op het station. We hebben nog niet geluncht, dus we bezoeken de supermarkt voor wat eten en drinken en picknicken op een stenen rand buiten het station: de enige plek waar we enigszins in de schaduw kunnen zitten. Camping Colleverde, waar we een nacht in twee stacaravans hebben geboekt, ligt op 1,5 km lopen. Zul je net zien dat ze er even niet bij vermeld hadden dat het 1,5 km steil omhoog de heuvel op is… Als we aankomen zijn we moe en bezweet en besluiten te wachten tot het wat is afgekoeld alvorens we de stad gaan bezichtigen. We wassen wat kleren bij het toiletgebouw, drinken een bakje thee en de kinderen vinden een plek in het speeltuintje tegenover ons, van waar ze gezellig onze wifi kunnen wegtrekken...
Radslag op Piazza del Campo
Tegen de avond wagen we de wandeling naar beneden en lopen door het historische centrum, dat in zijn geheel op de lijst van UNESCO werelderfgoed staat. Indruk maakt het Piazza del Campo, waar de avond is gevallen en mensen op de terrasjes genieten van een hapje eten en oranje Italiaanse cocktails met prosecco, mineraalwater en Aperol. Note to self: Daar moet een fles van mee naar huis!
Zaterdag 28 april
We verlaten het hete Siena om (godzijdank) naar het Trasimeense Meer af te reizen. De wandeling naar het station heuvel-af vergaat ons prima. We hebben komende nacht geboekt in het hostel Casa sul Lago in Torricella. We arriveren halverwege de middag op het station van Magione en inventariseren hoe lang het duurt voordat de bus komt. Dat duurt nog zo een drie kwartier, dus we besluiten de afstand van drie kilometer te voet in te zetten. We kijken uit over een berg en grappen tegen de kinderen dat het hostel aan de andere kant daarvan ligt. Het lachen vergaat ons als blijkt dat de GPS ons inderdaad over de berg loodst. Het is een mooie, maar pittige wandeling, zeker vanwege het
Wat blinkt daar aan het eind van de weg..?
gewicht van onze backpacks en de hitte. Een aantal keer moeten we stoppen en in de schaduw van een boom gaan zitten om bij te komen met een slokje water uit onze Doppers. De gedachte aan een duik in het koele meer over een krap uur houdt ons op de been.
Het hostel is een heerlijk gebouw, met een fijne tuin en koele kamers. Ik ben altijd blij met mensen die zo een home away from home runnen, waar de kinderen buiten kunnen rennen, met de voetbaltafel kunnen spelen of een potje kunnen ping-pongen. Het is nu al jammer dat we er maar een nacht kunnen blijven...
Wiiieeeehooooeeee!!
We trekken onze zwemkleding aan en lopen de straat uit naar het meer. De kinderen springen van de steiger en vermaken zich hier de rest van de middag mee. Om half 9 is het duister ingevallen en gaan we aan tafel in de tuin van het hostel. Er is een groep die in de eetzaal een menu heeft gereserveerd en wij kunnen voor een mooi prijsje hetzelfde 3-gangen diner mee-eten, bestaande uit kaas, brood, pasta, worstjes, salade en vis uit het meer.
’s Nachts slapen we met z’n allen in een 8-persoons private room, met twee bedden en drie stapelbedden. Het hostel-gevoel is compleet!
Zondag 29 april
Hostel brekkie
Bij de overnachting in het hostel zit een fantastisch, overwegend biologisch ontbijtbuffet inbegrepen. We tafelen een uurtje en besluiten vanwege het mooie weer nog een dagje bij het meer te blijven hangen. We mogen onze bagage in het hostel in bewaring laten, tot we aan het eind van de middag de trein vanaf Magione naar Foligno pakken (ca. een uur reizen).
De eigenaar van het hostel brengt ons in twee etappes naar de trein, waar we erg blij mee zijn. Als dank geven we hem een blikje Zeeuwse boterbabbelaars, waarvan we er speciaal een paar hebben meegenomen uit Nederland. Om weg te geven aan aardige mensen :-)
Dingen die we leuk vinden #Airbnb
In Foligno hebben we een Airbnb voor twee nachten. We evalueren dat twee nachten op één plek het meest ideale is, omdat je dan wat tijd hebt om te settelen, wat boodschapjes kunt inslaan en geen wekker hoeft te zetten. We worden ontvangen door de vriendelijke Maria Rita die ons laat zien wat waar is, waarna we de kamerindeling regelen en chillen. We merken dat we moe worden na ruim een week rondtrekken. We wandelen naar de Lidl die lekker in de buurt zit, slaan wat boodschapjes in en eten ’s avonds een keer “op z’n Hollands” sperzieboontjes, gekookte aardappelen en hamburgers.
Maandag 30 april
Hello Spello!
Voor vandaag staat een excursie naar Spello op het programma. Omdat we gisteren per ongeluk hebben zwartgereden, hebben we een extra treindag op onze kaart en kunnen we gaan waar we willen. Spello ligt op zes minuten treinen en stond al op de planning. Het is een van de best bewaarde historische stadjes van Italië en de meeste bezienswaardigheden zijn op loopafstand van het station. Via de restanten van een van de eeuwenoude poorten lopen we het oude centrum binnen. Het is warm en vrij druk. Het is vervelend dat het oude centrum niet autovrij is, waardoor constant auto’s zich een weg banen tussen de voetgangers in de smalle, steile straatjes. Iets wat we opvallend vaak tegenkomen in Italië. Niet prettig als je met vier kinderen op stap bent. We slenteren wat langs de oude huizen, slaan af en toe een kerkje of een lieflijk, smal straatje in en eten gelato op het plein. Maar het is heet en we merken dat het vele reizen en wandelen van de afgelopen week ons een beetje begint op te breken. We besluiten de trein van 10 voor 3 terug naar Foligno te nemen om te chillen in onze accommodatie. We willen vroeg voor het avondeten zorgen, zodat we ’s avonds nog een wandeling kunnen maken naar het oude paleis in Foligno. Maar we blijken geen van allen meer puf te hebben om de deur uit te gaan en duiken vroeg onder de wol.
Dinsdag 1 mei – donderdag 3 mei
TJD neven promotieteam
Catch & release
Tijd om af te reizen naar de oostkust. We hebben zin om na een aantal vakanties in Kroatië de Adriatische kust eens van de andere kant de aanschouwen. Van tevoren hadden we bedacht dat we aan het eind van onze tweeweekse reis nu wellicht behoefte zouden hebben aan een aantal dagen chillen op het strand. Dat hadden we goed ingeschat! We hebben voor 3 nachten een hotel (Bellevue) geboekt in Gabicce Mare. De weersverwachting is tot onze spijt redelijk dramatisch: regen en zo nu en dan een onweersbui. We zullen het ermee moeten doen. Gelukkig blijkt op dinsdag en woensdag het weer zo mee te vallen dat we kunnen zonnen, zwemmen en spelen op het strand. De jongens maken een bouwwerk van hout en spullen die ze hebben gejut op het strand. Liz oefent haar turnmoves en de mamma’s spreiden hun traveltowels uit op het zand en strekken zich uit in de zon. Aan het eind van de middag drinken we thee op het dakterras van het hotel. Donderdag is de allerslechtste dag die we tot nu toe hebben meegemaakt in Italië: Grijs, stortregenbuien en onweer. De pijn wordt wat verwacht door de goede weersvooruitzichten in Nederland, waar we zaterdag alweer naar terug afreizen.
Vrijdag 4 mei
Vandaag maken we een treinreis van zes uur terug naar Bergamo. Op zich is het mogelijk een deel
What goes up must come down
met de intercity te reizen, maar dat kost ons een toeslag van 60 euro en scheelt misschien een uur. Aangezien we met dit weer toch niet veel anders te doen hebben, bedenken we dat we dan net zo goed in de regionale boemeltrein kunnen zitten. In Bergamo hebben we een nacht bij appartement Home Sweet Home, dat is gesitueerd Via Salvecchio in de oude stad, geboekt. Het is een absolute aanrader om als je in Bergamo bent een hotel te zoeken in de Città Alta. En eigenlijk ben je niet in Bergamo geweest als je dat deel van de stad hebt overgeslagen, zoals wij aan het begin van de reis wel deden. Bij een heel oud mannetje met een soort winkel van sinkel kopen we een Italiaans melkpannetje, zo een als in iedere Italiaanse accommodatie in de keukenkast staat, maar je in Nederland niet vindt.
In de Città Alta
´s Avonds eten we prima in restaurant/ pizzeria Da Franco, afgesloten met een wandeling langs de drie testikels van Bartolomeo Colleoni en een ijsje bij salon La Marianna, waar pistache ijs naar pistache smaakt.
Zaterdag 5 mei
Vandaag om 14.00u staat de vlucht van Bergamo naar Brussel gepland. We zijn inmiddels zo gewend aan lopen met backpacks op onze rug, dat we eigenlijk niet eens overwegen om de bus naar het station te nemen, maar te voet de afdaling van 2,5 km inzetten. We zijn ook immers niet voor niks de dag ervoor ook helemaal te voet naar boven naar de oude stad geklommen! We vertrekken op tijd, doen rustig aan. Zijn ruim twee uur van tevoren met de bus op de luchthaven, waar we nog voor de laatste keer een ijsje nemen en wat tax-free lekkers (voornamelijk spul in een glazen literfles 😉) meenemen voor de thuisblijvers. Lees: onze mannen.
De vlucht vertraagt een uur als we vol verwachting zitten te wachten tot we gaan taxiën, maar geen toestemming krijgen het luchtruim te betreden. Thank heavens voor iPads…
Uiteindelijk vertrekken we op het moment dat de mannen appen dat ze in Brussel staan. Gelukkig voor ze duurt de vlucht maar 1u25min en kunnen we elkaar gauw in de armen sluiten..
Arrivals
Zondag 6 mei
De was hangt aan de lijn, de backpacks luchten in de zon en ik leg de laatste hand aan het Italië-blog. Ik denk na over de conclusie en maak wat berekeningen.
Vlucht
We vlogen van Brussel Charleroi naar Bergamo en terug met 2 volwassenen en 4 kinderen. Met priority en 2 stuks handbagage (de backpacks van de kinderen konden mee als handbagage) + 1 stuks ruimbagage voor €355,72. (€ 177,86 per gezin)
Trein
We betaalden voor 2 volwassen en 4 kinderen (onder 12) €486,- voor een Eurail ticket van 8 dagen treinen in Italië binnen 1 maand + 29 euro reserveringskosten intercity.
Als we losse tickets hadden gekocht voor de ritten die we hebben gemaakt had ons dat €487,10 gekost. We spelen dus vrijwel quitte. Moet wel gezegd dat wij natuurlijk een aantal korte reisjes ertussen hadden zitten, zoals van Genua naar Lavagna of van Magione naar Foligno.
Overnachtingen
We hebben geprobeerd de overnachtingen onder de 100 euro per nacht te houden (dus 50 euro per gezin). Dat is vrijwel overal gelukt. Soms zaten we er iets boven, meestal iets onder, met name bij de Airbnb’s. De totale verblijfkosten voor 2 weken komen op €1171,49 (€585,75 per gezin) plus ongeveer 10 euro toeristenbelasting.
Verblijfkosten
Onder verblijfkosten reken ik alle overige kosten zoals eten, drinken, souvenirs, buskaartjes, toegangsprijzen/ excursies. We zijn voornamelijk verbleven in accommodaties waar we zelf konden koken, waardoor we ons budget voor eten en drinken redelijk laag konden houden.
Schatting van totale kosten:
€750 (= €375 per gezin)
Totale kosten railroadtrip Italië inclusief vlucht: €2792,- (€1396,- per gezin)
We installeren ons in het leuke houten huisje. Er staan twee stapelbedden en via een steile ladder bereik je nog een zoldertje met twee extra matrassen. Er is een klein keukentje en een veranda. Het is zo warm dat we niets anders kunnen doen dan loom de schaduw opzoeken op de veranda. 
